Espresso po włosku a espresso po...?

[Maciej1]

No własnie Jak nazwać espresso z kawy speciality czy jak kto woli zaparzone zgodnie z nurtem trzeciej fali? Definicja włoskiego standardu jest raczej znana i wiadomo do czego dążyć a tu? Uważam, że wiele ludzi jeszcze nie wie ( sam motam się jeszcze ) jakimi standardami zaparzać kawy speciality. Czym różni się, można powiedzieć skandynawskie espresso, od włoskiego? Ludzie zaczęli dążyć nagle do perfekcji z zaparzaniem espresso - o ile można je tak nazywać, stosować sitka precyzyjne, prysznice, idealną wodę, mierzyć TDS-y, Yield-y, EBF-y,%EXT i inne nieznane wielu osobom wskaźniki. Jedni zaparzają nawet przez 40 s innym wystarczy 15 a ja jako Kowalski pytam czy są jakieś konkretne wytyczne?

Przykładowo wytyczne Coffee Collective ( dla przykładowego singla )

VST 18 g. ridgeless basket.

Dose: 19 g.
Brew weight: 37 g.
Time: 27-29 sec.
Machine temp at 93° C in the group.
Pressure at 9 bars with a 4-5 sec preinfusion.
Water at 100 ppm with 50 ppm bicarbonate hardness.#
EBF: 51.4%


TDS: 9.8%
%EXT: 19.1%

Czyli co? Kawę już mam, lecę po sitko VST, kupuję maszynę z profilowaniem ciśnienia, zakładam odwróconą osmozę, kupuję refraktrometr? A i jeszcze muszę mieć EK 43 I co? Zaraz będę miał ambrozję w filiżance?
Ciekaw jestem Waszych spostrzeżeń i mam nadzieję, że jakaś garstka fajnych informacji pojawi się w tym wątku.

A i jeszcze jedna kwestia - oczywiście mleko jest be ale jak nazwać "to"espresso" z mlekiem? Bo to juz nie jest cappuccino przecież to flat white . Ale na pojedynczym czy podwójnym tym "espresso"?

[maro]

To taka zabawa w espresso. Dzieci mają klocki a dorośli są jak te dzieci tylko zabawki inne  Jest jedna podstawowa i przewodnia zasada: Rób tak żeby Ci smakowało  Poproszę o oklaski 

[yodi]

Czy czasem to nie powinno tak być, żeby robić to na co mamy ochotę, co przynosi nam satysfakcję, przynosi radość, co lubimy? Jeden jest purystą, zachowuje reżimy, szlifuje formę żeby osiągnąć doskonałość. Drugi łamie zasady, eksperymentuje, tworzy, próbuje, na opak i wskos.    Dopóki robimy to z pasją jest to coś warte. Żadne dogmaty nie powinny ograniczać prawdziwego miłośnika kawy.  Zatem do dzieła, wypłyńmy na bezkresny przestwór oceanu KAWY. 

[Maciej1]

Oczywiście, żeby robić tak aby smakowało ale nie chodzi mi o to, bo jest wielu, którzy nie mają pojęcia jak to zrobić na coraz bardziej powszechnych kawach z rynku speciality i nie są to nowicjusze. Wiele razy słyszałem, że dopiero po 300-400 g ktoś coś zdołał zaparzyć coś pijalnego.

[Antonio]

Temat bardzo frapujący. Italiano zaczyna się od surowca i jego odpowiedniego palenia. Najlepiej, żeby ziarna wypalił jakiś Włoch, bo tylko Włosi się na tym znają...

To także dlatego włoski standard nie pasuje do speciality ani do third wave.

[mr_j]

U mnie jest tak, że uzyskując efekty zbliżone do "włoskiego standardu". Stwierdziłem, że nie takie espresso mi smakuje.
Kiedy wyjdzie mi przyjemny napar w moim odczuciu i smaku.
Zaczynam się zastanawiać jaki nowy smak, charakter, aromat wydobyć na pierwszy, drugi plan w filiżance.
I wtedy się zaczyna poszukuję dozy, temperatury, ubicia, sitka, prysznica itd.
Czyli smak i eksperymenty plus opanowanie procesu zaparzania względem tego co uzyskam.