Przyszłość speciality coffee

[Antonio]

Czyli po prostu kawę . Tą kawą handluje się na dużą i małą skalę, tędy i owędy trafia ona do nas...

James był prekursorem, idolem, wzorcem dla wielu. Gdy jego palarnia powstała, w Londynie było podobnych firm parę. Teraz, jak sądzę, są tuziny... I siłą ekonomii lokują się w tym samym miejscu, konkurują o tych samych klientów... Chyba inaczej być nie może.

[krystians]

commodity coffee właśnie było dla mnie tą zagwózdką czy chodzi o towar czy chodzi o kawę niższej jakości niż speciality. W sumie to przez to kolejne zdanie  "dressed up up as something special as the real competition " Ja wpierw opacznie całkiem zrozumiałem, a teraz jak na to patrzę to czytałbym żeby wspólną walkę podjąć ze zwykłą kawą udającą coś lepszego. Czyli wątek który poruszaliśmy na forum o koncernach, które poczuły zapach pieniędzy w świeżo palonych ziarnach i postanowiły upodobnić swoje produkty do tych z małych manufaktur.

[Antonio]

To też ciekawy trend...

[bigmaciek]

Dodam tylko, że autor pisząc o commodity coffee ma na myśli kawę, którą się handluje na giełdzie.

Nie do końca. Też myślałem czy o to chodziło. Słowo commoditization w odniesieniu do towarów, rzeczy czy nawet usług określa ich standaryzację, upowszechnienie, rozpoznawalnosć co powoduje, że jedyną formą ich wyceny jest wyłącznie rynek, który nabiera cech coraz bardziej doskonałych przez np. nowe technologie (platformy transakcyjne czy portale aukcyjne itp) bo rozszerza się liczba jego uczestników.

W odniesieniu to kawy oznacza to, że jak jakiś koncern powie, że właśnie sprzedaje "speciality coffee", bo to specjalna uprawa, gatunek, sposób obróbki i to wszystko musi kosztować więcej bo jest lepszy produkt to ostateczny odbiorca powie WTF, kawa to kawa, a jak ma być speciality to musi być oprawiona w coś więcej niż ten bullshit o specjalnych uprawach, obróbkach itd.

Jedyny przykład pozakawowy jaki mi przychodzi do głowy to benzyny "premium" kiedy producenci nam wmawiają, że jak zapłacimy więcej to będziemy mieli więcej tych KM i czystsze silniki. Jak dla mnie to ta sama benzyna. Inna sprawa, że ta nasza benzyna premium w Niemczech jest zwykła benzyną. Ale to inny już temat i nie chcę robić OT.

[Antonio]

Zostawmy na chwilę te językowe perypetie z Jamesem .

Od pewnego czasu nurtuje mnie inna sprawa. Coraz więcej ludzi odkrywa bowiem ze zdziwieniem, że jedna kawa jest lepsza od drugiej. Jak to tak i jak tak można?! Tą gorszą kawą jest jakaś Gwatemala, Brazylia lub Honduras, a tą lepszą kawą jest jakaś Kenia lub Etiopia. Głosom i wyrazom oburzenia często nie ma końca . Dla mnie osobiście jest to dość przykre, bo kocham wszystkie kawy i nie chcę by w przyszłości na placu boju pozostały tylko kawy z Kenii i Etiopii.

Jeśli na rynku umocni się udział "zacnych kawek" z Etiopii, Kenii, Rwandy itp., to także będzie to oznaczać wzrost cen tychże kaw. Widać to na przykładzie Panamy. W niektórych częściach świata już nic nie chcą ludziska oprócz Geishy z Panamy... Ceny tych kaw wywindowano więc do absurdu tak bardzo, że nas nie stać na udział i zakupy w aukcji.

Jak myślicie, czy zatem powinniśmy brać kolejne piękne Etiopie, Kenie itp. bo one na pewno oszołomią was aromatami i słodyczą, czy może jednak brnąć pod prąd z mniej spektakularnymi acz przepięknymi kawami, np. z Kostaryki, Kolumbii, Gwatemali, Hondurasu, Brazylii?

[krystians]

oczywiście że różnorodność jest lepsza. Dopóki takie dobre kawy świecą przykładem i są motywatorem do zmian w innych krajach dopóty to jest dobre. Gdy coś zaczyna być super trendy jak sushi kilkanaście lat temu wtedy wszyscy mamy problem, bo coś co było odświętnym przysmakiem w jednej części świata nagle stało się codziennym pożywieniem dokoła globu. Pewnie eksporter tuńczyka się cieszy, ale poza tym trudno mi zobaczyć w tym więcej pozytywnych aspektów. 

Podejrzewam że wielkie koncerny już pracują nad tym aby zmodyfikować kawę tak aby drogie odmiany rosnące wysoko rosly niżej i podlewać je toną chemii, obrabiać przemysłowo, po czym sprzedawać za wygórowaną cenę coś co nie będzie nawet przypominać pierwowzoru oryginalnej odmiany np Geishy. Jednak będzie to dalej wysoko wyceniana Geisha, SL 28/34, Blue Mountain czy inny Kopi Luwak.

Dlatego wg mnie warto pić różnorodne kawy dlatego, że po pierwsze potrafią zaskakiwać, po drugie jeśli nie próbujemy różnych rzeczy to nie mamy punktu odniesienia, po trzecie pozwalamy różnym rynkom się rozwijać dzięki czemu możemy liczyć na jeszcze ciekawsze kawy.

[Koszmar]

Kiedyś myślałem naiwnie, że znajdę jakąś ,,swoją", ulubioną kawę i zawsze będę mógł ją kupić i używać do woli.
Ale im bardziej wciąga mnie doświadczanie kawy, obcowanie z coraz lepszymi (w sensie świeżo palonymi, wyselekcjonowanymi), tym bardziej cenię sobie podróż po całym świecie, różnych metodach obróbki, przeróżnych smakach i aromatach. To jest fajne doświadczenie. I już wiem, że nawet ta sama kawa,z tego samego miejsca nie będzie co roku taka sama.
I jeszcze jedna rzecz. Ewolucja preferencji, rozszerzenie percepcji. Kiedyś świat ciemno palonych kaw był tym jedynym. Teraz pozostał gdzieś z tyłu, czasem espresso, ale już nie tak często jak kilka lat temu gdy kupiłem dźwigienkę.
Teraz zdecydowanie dominują dripy.
A pijąc je trzeba wręcz co rusz szukać nowych wrażeń i nie ograniczać się jedynym słusznym wyborem. I to jest piękne.

[Antonio]

A teraz trochę humoru. Idea speciality coffee jest na pewno rozwojowa i jest w fazie transformacji. Wiadomo, że żeby ją pokojowo propagować, trzeba mieć apostołów. Tutaj przykład jednego z celebrytów kawowego świata, nazwanego wynalazcą Latte Art. Myślę, że jest on tylko wynalazcą Chiary Bergonzi . Niniejszy film przedstawia go niczym Prometeusza, przynoszącego ogień biednym Birmańczykom, gdy de facto jedynym jego fachem jest wylewanie mleka w barze .

[Antonio]

Jeszcze dość wdzięczne uzupełnienie powyższej mojej złośliwości, dla tych wszystkich, którzy nie wiedzą kim jest Chiara Bergonzi. Przy okazji mamy tu okazję zobaczyć świetny warsztat pracy.

[Szczympek]

Moim zdaniem słaby warsztat. Mleko z bąblami, nierówna podstawa rozety, o tulipie juz nie wspominając. Aemwidac ze stary filmik wiec moze cos poprawiła

[Antonio]

Jak to słaby, skoro to Mistrz Świata Latte Art . Ona przynajmniej ma swój wdzięk, uczy, ostatnio ponoć zabrała się za palenie kawy, robi coś konkretnego, bo Luigi tylko bryluje jako movie star . A jak tutaj wypada Chiara? Moim zdaniem fajnie (ma bello lo stesso):

[Szczympek]

Dalej słabo chociaż dałeś mi trochę do zastanowienia stwierdzeniem "ma swój wdzięk". Dla mnie jako totalnego introwertyka (walczę z tym jak moge), ona brzmi jak zwykła "attention whore", byle głośno, byle bez sensu. A to z kolei dało mi do myślenia nad inna kwestią i nawet związana z tym tematem.
   Obserwuje Rojes od jakiegoś czasu i na jej instagram można znaleźć latte art. Bieda. Jak pokazałem znajomym i powiedziałem, ze to mistrzyni Polski w latte art to zaczęli sie śmiać. Ale gdy obejrzałem jak wyglądało mistrzowskie latte art w Irlandii to ja wybuchnalem śmiechem. Tragedia. Sam nieskromnie przyznam, ze moja ekipa nie zostawiłaby suchej nitki na wyżej wymienionych, jesli chodzi o latte art. ALE! nikt z nich nie chce uczestniczyć nawet w konkursie lokalnym. "Bo po co?, Nie chce mi sie, nie potrzebuje sie mierzyć z innymi, wystarczy ze sam jestem zadowolony z moich artow" itp.
Pracowałem z dziewczyna, która nie ma pojęcia o kawie, ba nawet nie pije kawy - 4 miejsce latte art, bo wygadana, a w zasadzie wyszczekana to lepsze słowo.
Konkluzja: osobiście jestem zdania, ze często najlepsi w kraju, czy, zaryzykuje, nawet na świecie, to tylko najlepsi z tych poszukujących atencji, wyszczekanych alternatywnych ludkow, którzy czesto majac niska (bądź wysoka) samoocenę, chcą pokazać innym kim to oni nie sa (cos jak politycy). I od takich tez zależy przyszłość speciality coffee.
A ludzie, którzy rzeczywiście mogliby byc mistrzami w prawdziwym tego słowa znaczeniu, siedzą w małych kawiarniach, rozwijają swoje umiejętności i pasje dla siebie i przy okazji sprawiają radość swoim klientom.

[Antonio]

No właśnie, ciekawie o tym napisałeś. Mam podobne refleksje czasami. Gdy obserwuję różnych celebrytów, mam wątpliwości co do ich szczerości. W środowisku palarni kawy modne, a może już normalne stało się publikowanie selfie w specyficznych ujęciach na plantacjach, dokładnie tak jak na filmie z udziałem Luigi Lupi: a to na patio z surowymi ziarnami, a to wśród drzewek i owoców, a to podczas cuppingu. Na pewno wszystko to jest skutecznym marketingiem...

Zawodowi zawodnicy mistrzostw baristów są ciekawym tematem do dyskusji. Niektórzy chyba tylko z tego (z przygotowań i udziału w mistrzostwach) żyją...

[donkiszot]

skoro to Mistrz Świata Latte Art

Chiara? Wice

7. 2012r.
13. 2013r.
2. 2014r.

Dalej słabo

A możesz powiedzieć coś więcej? czy tylko Ci się nie podoba?

bo wygadana, a w zasadzie wyszczekana to lepsze słowo.

Prezentacja podczas latteartów to bardzo mały procent oceny.

Bo po co?, Nie chce mi sie, nie potrzebuje sie mierzyć z innymi, wystarczy ze sam jestem zadowolony z moich artow" itp.

Może po to aby potem ktoś w internetach nie pisał, że mistrzyni latteartów to tylko taka wyszczekana, a nic nie potrafi?

Obserwuje Rojes od jakiegoś czasu i na jej instagram można znaleźć latte art. Bieda.

Zdaje się ona się tym bawi -- dosłownie -- od lat. Nadal ją to cieszy i nie przejmuje się czy dzisiejsza kawa na wieczór jest jej najlepszym wylaniem.

Możemy polemizować czy zawody są fair czy nie, ale akurat lattearty mają w sobie najmniej czynników zewnętrznych, najmniej zależą od znajomości i kasy. To czyste umiejętności, które szlifuje się hektolitrami. Jeśli potrafisz lepiej -- śmiało, startuj. Tylko najpierw uszko na 3h 

[Antonio]

Na pewno jest to szalenie trudna konkurencja na zawodach, ale dotyczy czegoś chyba nie bardzo wielkiego, bo tylko dość ograniczonej umiejętności władania własnym ciałem. Perfekcyjnie jednak władający mleczną strugą ludzie wydają się nam bardzo profesjonalni . Dla mnie te tulipany Klary są niedoścignionym wzorem. Pamiętam jej rozczarowanie i zawód, gdy niewiele dzieliło ją od finału. Może dlatego mam teraz w głowie 1 miejsce...